همان طور که پیشتر بیان شد، برای ایجاد یک کارتوگرام جمعیت باید محدوده و مساحت نواحی به گونه­ای تغییر کند که تراکم جمعیت در تمام سطح نقشه کارتوگرام حاصل یکنواخت باشد پس برای ایجاد چنین کارتوگرامی لازم است یک جریان از نواحی با جمعیت بالا به سمت نواحی با جمعیت کم ایجاد گردد تا چگالی جمعیت در تمامی نقاط یکنواخت گردد. یکی از راه­های موجود برای انتقال این جریان استفاده از فرآیند انتشار خطی[1] است. در این روش برای تعریف جمعیت یک تابع با متغیر موقعیت نقاط ایجاد می­گردد و روی این تابع عملیات انتشار صورت می­گیرد وقتی حد این تابع به سمت بینهایت میل می­کند……… [1] Linear deffusion

زاده[1] و تیکیونو[2] در سال 1993 روش انتگرال خطی را برای ایجاد کارتوگرام پیوسته مطرح کردند. روش انتگرال خطی با استفاده از تبدیلات شعاعی سعی در یکسان کردن تراکم در کارتوگرام نهایی دارد. در این روش ابتدا نقشه نواحی به گریدها و سلول­های بسیار کوچک (ایجاد بی­نهایت سلول) تقسیم ­بندی می­شود. سعی بر این است که که تعداد این سلول­ها زیاد و ابعاد آن­ها بسیار کوچک باشد. در داخل هر سلول یک نقطه به نمایندگی از سلول انتخاب می­شود. سپس بر نقطه مذکور تبدیلات شعاعی اعمال می­شود تا تراکم یکنواختی در سلول ایجاد گردد. این فرآیند برای نقطه نماینده تمام سلول­ها انجام می­گیرد. بدین ترتیب شکل کلی نقشه در اثر جابجایی نقاط در جهت بردار برآیند انتقال­های وارد بر هر سلول، تغییر می­یابد. در پایان تنها رئوس مرزهای نواحی باقی خواهد ماند. شکل 1212. (الف) نقشه اصلی ایالت متحده را نمایش می­دهد. شکل 1212. (ب) کارتوگرام ایجاد شده از نقشه اصلی به روش انتگرال خطی را نمایش می­دهد…………. [1] Zade [2] Tikunov

توبلر در سال 1986 روشی برای ایجاد شبه کارتوگرام با یک تقریبی از کارتوگرام معرفی کرد که یک نقطه شروع مناسب برای آغاز محاسبات الگوریتم نقشه روبر ایجاد می­کرد. این روش با تنظیم خطوط تقسیمات بر اساس طول و عرض جغرافیایی به دنبال حداقل کردن خطای مساحت در کارتوگرام می­باشد. الگوریتم شبه کارتوگرام توبلر با شبکه­ها (گرید) رسم شده بر روی نقشه شروع می­شود، سپس خطوط افقی و عمودی شبکه حرکت داده می­شوند و این شبکه­ها روی نقشه دچار فشردگی و یا گسترش می­شوند تا تراکم در تمام نقشه برابر شود. نمونه­ ای از کارتوگرام جمعیت ایجاد شده به این روش در شکل 1210. مشاهده می­شود………..

روش مقید در سال 1998 توسط کومود[1] و هویس[2] بر اساس محدودیت پیوستگی در کارتوگرام­های پیوسته مطرح گردید. طبق این روش ایجاد کارتوگرام به عنوان یک مسأله بهینه سازی محدوده در نظر گرفته می­شود. نقشه مرتبط با مجموعه­ای از پلیگون­ها و یک تابع مساحت در هر منطقه مورد مطالعه قرار گرفته، مطابق با مساحت کل نقشه و متغیرهای مورد نظر برای ایجاد کارتوگرام اقدام می­شود. در این روش تا حد امکان زوایا و توپولوژی حفظ می­گردد. همچنین می­توان در این روش رئوس نواحی را ثابت در نظر گرفت و با تغییر در شکل و یا مساحت تواحی به کارتوگرام بهینه دست یافت. از ویژگی­های بارز این روش وجود تعامل با کاربرد در ایجاد کارتوگرام می­باشد. شکل………… [1] Kocmoud [2] House

روش فوق سعی در ایجاد تعامل با کاربر در فرآیند ایجاد کارتوگرام دارد. در این روش کاربر به صورت مستقل به تغییر اندازه و چرخش نواحی در راستای محور  و  می­پردازد تا به شکل مطلوب در نواحی دست یابد. سپس نواحی در کنار یکدیگر با کمترین فاصله قرار می­گیرند تا کارتوگرام نهایی ایجاد گردد. لبه­های نواحی و پلیگون­ها با روش تطبیق لبه [1]در کنار هم متصل می­شوند. در این الگوریتم اعم مراحل فرآیند بر عهده کاربر می­باشد. علاوه بر این در این الگوریتم از عدم اتصال پلیگون­های دور از هم به هم توسط کاربر جلوگیری به عمل نمی­آید، که این خود باعث ایجاد اشکال در نمایش کارتوگرام حاصل می­گردد. از طرف دیگر ضعف در حفظ مجاورت در نواحی همسایه، ایراد دیگر………… [1] Edge matching

به دنبال راهی برای نمایش بصری و تحلیل داده­های اپیدمیولوژیک، محققان آزمایشگاه لارنس دانشگاه برکلی موفق به ایجاد کارتوگرام دمپ شدند. این کارتوگرام از جابه­جایی مرزهای هر ناحیه تا رسیدن به تراکم یکسان (تراکم از پیش تعیین شده) در جمعیت در تمام نواحی ایجاد می­گردد. در این روش ابتدا فاکتور بزرگنمایی مکانی مربوط به هر ناحیه محاسبه می­شود. یک ناحیه انتخاب می­شود و تغییرات شعاعی در آن از سمت مرکز ناحیه به رئوس وارد گشته و باعث ایجاد جابه­جایی در رئوس می­گردد. مقدار این جابجایی شعاعی از ضرب مقدار فاکتور بزرگنمایی هر ناحیه در مساحت آن ناحیه محاسبه می­شود………….